La Marmotte

La Marmotte 2013

Zaterdag 6 Juli was het dan zover. Na een fors aantal trainingskilometers was daar dan eindelijk de dag waar we het allemaal voor hebben gedaan, en vooral veel voor hebben gelaten. La Marmotte 2013 staat op de agenda. Een rit van 176 km met 5000 hm.

Eerst een klein stukje terug in de tijd. In de zomer van 2002 op vakantie met mijn vriendin naar Barcelonette. We stonden op dezelfde camping als schoonpa en ma. Schoonpa (Hannuk P) had de rare gewoonte om elke dag op de fiets te stappen en een berg op te stampen. Om een beetje goodwill te kweken bij schoonpa ook op de fiets gestapt, en mijn eerste berg beklommen, een Colletje bij Pra-Loup. Tijd: onbekend, conclusie: dit nooit weer!
Jaren later heeft schoonpa mij dan toch overtuigd, en heb dan toch een racefiets gekocht. De nodige rondjes gefietst met “den Krommen Spaeck”, de Amstel Gold Race een aantal keren gefietst. Dit jaar als training voor La Marmotte de Amstel Gold Race, en Limburgs Mooiste gefietst. De lange rit van de TCN, met thuis aangekomen 270 km op de teller, was een lekker duurritje. En een kleine hoogtestage in het voorjaar bij de Mont Ventoux maakte de voorbereiding compleet.

Het doel voor dit jaar was dus La Marmotte. Op dinsdagavond met 2 zwagers vertrokken richting het zuiden. Alwaar we ook Jaap, de familie Van der Horst, Petter en Buitenhuis troffen. We hebben ons kamp opgeslagen op de camping in Allemont, aan de voet van de Alpe d’Huez. Woensdag de Alpe d’Huez opgefietst als laatste training, en donderdag de beentjes nog een beetje los gefietst. Vrijdag de fietsen opgepoetst, en vooral veel niets gedaan. Zaterdagmorgen: de start om 7:50 in Bourg d’Oisans. De Gladon rustig op gefietst, met vervolg op de Telegraph. So far so good. De Galibier werd iets anders… Temperatuur was voor mij niet te houden, gelukkig was er een waterpunt om te drinken, voor mij meer voor de verkoeling. Laatste stuk op de Galibier ging het beter, en kon ik de benen weer rond krijgen. Afdaling naar de Alpe de snelheid er flink in proberen te houden, en toen de Alpe… Ik dacht aan mijn eerste Col bij Pra-Loup: dit nooit weer!

Uiteindelijk gefinisht met een tijd van 8.47 waar ik zeer tevreden mee ben. Iedereen is ruim binnen de tijd die we verwacht hadden gefinisht; dus we konden ’s avonds moe, voldaan en tevreden een biertje drinken. En ik moet nu toegeven: ja, dit zeker nog een keer weer! Ik kan iedereen de Marmotte fietsen aanraden!

Hier onder nog een foto waar ik word bevoorraad door schoonvader Hannuk.
Wim de Haan

 

Wim de Haan